Erasmus+ to program edukacyjny Unii Europejskiej na lata 2014-2020. Korzysta z niego kilka milionów osób i ponad sto tysięcy szkół w całej Europie. W tym i my. Oto wprowadzenie w nasze najnowsze plany.
„Ale właściwie to o co chodzi?”.
Takie i temu podobne pytania zadano mi w ostatnich tygodniach kilka razy. „Panie Arku, po co my właściwie rysujemy te buźki? Dlaczego podpisujemy te portrety słowami w różnych językach, oznaczającymi uczucia i emocje? O co chodzi z tą ankietą, podczas której mieliśmy stwierdzić jak się w danej chwili czujemy?” Odpowiedzi na te pytania można udzielić na dwa sposoby.
Sposób pierwszy, formalny: bo jest to część naszego planu wychowawczego, związana z projektem Erasmus+, który zaczęliśmy realizować na początku roku szkolnego. W projekcie bierze udział sześć szkół z sześciu krajów: Słowenii, Łotwy, Portugalii, Hiszpanii, Włoch i Polski. Projekt ma intrygujący tytuł: „Happy people will change the world” czyli „Szczęśliwi ludzie zmienią świat” i w całości związany jest z ideą mindfulness czyli z uważnością.
O uważności mówi się w ostatnich latach coraz częściej. W kursach i warsztatach uważności biorą udział pracownicy wielkich korporacji, artyści, prawnicy, studenci, dzieci, ich rodzice i nawet dziadkowie. Po co? By zredukować stres, osiągnąć równowagę i odzyskać wewnętrzny spokój, których tak bardzo nam ostatnio brakuje. Mówiąc najprościej, uważność to świadomość każdej chwili. Pielęgnuje się ją przez celową koncentrację na rzeczach, nad którymi zwykle się nie zastanawiamy. Jest to systematyczny, wewnętrzny rozwój oparty na naszych własnych zdolnościach do relaksacji, skupiania uwagi, świadomości własnych uczuć i emocji.
Działania, które do tej pory przeprowadziliśmy to tylko wstęp do całego projektu. Wynajdując w słownikach słowa, oznaczające emocje, rysując portrety i emotikony czy też biorąc udział w ankiecie, chcieliśmy uświadomić sobie jak wiele dzieje się w naszych wnętrzach, w świecie naszych emocji i uczuć. Takich działań będzie jeszcze więcej. Co miesiąc słoweński koordynator projektu będzie nam przysyłał kolejne zadania do wykonania. Niektóre przeznaczone będą tylko dla konkretnych grup wiekowych, niektóre dla wszystkich uczniów naszej szkoły.
Wyprzedzając więc kolejne pytania „o co chodzi?” i „po co to wszystko?”, odpowiadam w sposób drugi, nieformalny: po to, żebyśmy byli bardziej uważni i w rezultacie szczęśliwsi. A jak już będziemy szczęśliwi, to znacznie łatwiej przyjdzie nam zmieniać świat. Na lepsze… Spójrzcie na początek na diagram: POLAND Survey Results – wyniki ankiety
Arek Korolik